Ozon Meting

Ozon (O3), een kleurloos, zeer reactief gas, wordt van nature gevormd door elektrische ontladingen (bliksem) en in de hogere atmosfeer op hoogtes van 15 en 35 km. Het is deze stratosferische ozon die de aarde beschermt tegen de schadelijke ultraviolette straling van de zon.

Hoge niveaus van ozon kunnen worden geproduceerd door zonlicht op grondniveau en reacties met luchtverontreinigende stoffen zoals stikstofoxiden (NOX) en vluchtige organische stoffen (VOC's). Hoge ozonconcentraties kunnen gezondheidsproblemen en milieuproblemen veroorzaken. Blootstelling aan hoge ozonniveaus kan het hart en de luchtwegen aantasten en irritatie van de ogen, neus, keel en longen veroorzaken. Afgezien van gezondheidsproblemen tast het de plantengroei aan, kan het materialen zoals rubber, stof, muren en verf beschadigen en het zicht verminderen.

Er zijn relevante voorschriften en normen ontwikkeld om de omgevingsconcentraties onder de niveaus te houden waarop de effecten worden waargenomen. Volgens de norm ASTM-D 4490-96 moet de ozonemissie in UV-C-apparaten/-systemen lager zijn dan 0,05 ppm.

ASTM-D 4490-96: Standaardpraktijk voor het meten van de concentratie van giftige gassen of dampen met behulp van detectorbuizen